-حس فراح و شوخ طبعی داشته باشد و این حس حالت خشکی و یک نواختی کلاس را از بین می برد و یا تا حدی به دانش آموزان اجازه گفتن چیزهایی کوتاه که باعث خنده دانش آموزان و شادی آنها شود داده می شود.
-با همه وجودش عاشق کار و به دانش آموز عشق بورزد و این را هم با بیان و هم با عمل به دانش آموز بفهماند بطوریکه دانش آموز این را درک کند.
-در کلاس ارتباط عاطفی و انسانی بین معلم و دانش آموزان و هم کلاسیها با همدیگر برقرار باشد و دانش آموزان احساس کنند که مورد حمایت بقیه افراد کلاس و معلم می باشند.
-نحوه ی اداره ی کلاس را با روح و سرزنده نگه دارد.
-ارائه مطالب جدید و متنوع و پرهیز از مطالب کهنه و تکراری موجب تغییر نگرش و احساس لذت در کلاس درس شده و مایه ی تقویت انگیزه خواهد بود.
-بها و شخصیت دادن به تک تک دانش آموزان و با اسم آنها را صدا زدن و با آن ها در خصوص علایق و فعالیت های فوق برنامه ای خارج از مدرسه صحبت کردن، عامل علاقه مندی آن ها به مدرسه و کلاس درس و رسیدن به هدف های آموزشی خواهد بود.
-تشکیل کلاس هر از گاهی در کتابخانه یا آزمایشگاه و یا حتی در فضای سبز حیاط مدرسه، باعث شادی و نشاط دانش آموزان و علاقه ی بیشتر آنان نسبت به مطالعه و آزمایش می شود.
-معلم همراه دانش آموزان به گردش علمی کوه، جنگل، دریا، طبیعت و یا بازدید از موزه ها و نگارخانه های هنری (بستگی به درس) بروند و تهیه عکس یا فیلم هایی از آن گردش علمی و زدن به برد مدرسه و با نمایش در آوردن برای بقیه می تواند حالت جنبش و انگیزه ای را ادامه دهد.
برخی از اقدامهایی که کارکنان مدارس میتوانند انجام دهند