* رسیدگی به خود: کمک به رفع نیازهای دیگران بدون شناسایی و حل نیازهای فرد نا ممکن است. باید فرد توجه کند که چه کارهایی او را خوشحال میکند. سپس وقت کافی برای انجام دادن آنها در نظر بگیرد.
*سرمایه گذاری در روابط نزدیک و صمیمانه: باید هر فرد وقت و محبت خود را به اشخاصی که دوست دارد هدیه دهد.
* تلاش در به انجام رساندن کارهای مورد علاقه: هر فرد باید، دنبال مبارزه طلبیهایی بگردد که به ی نیاز خود برای انجام دادن کارهای دارای معنی و هدف از نظر خود کمک میکند. هم چنین باید از فرصتهای نامنتظر برای آزمون چیزها و کارهای متفاوت استفاده کند.
* دادن نیرو و انرژی به خود: رسیدگی به وضع سلامت جسمانی برای مراقبت از سلامت روان اهمیت دارد.
* پرهیز از افراط و تفریط: روحیه همه گاهی قوی و گاهی ضعیف میشود. ولی باید سعی کرد که به نوعی حالت تعادل یا حد وسط رسید.
* خوشبین بودن: اگر فرد همواره در پی آن باشد که ببیند در زندگی چه کمبودهایی دارد، آن عیبها را خواهد یافت و احساسش نسبت به خود از آنچه هست بدتر خواهد شد.
باید فرد به دنبال جنبههای و جلوههای مثبت زندگی خود هم بگردد.
* نوعدوستی: نیکی کردن به دیگــران ممکن است باعـــث شود فرد احــساس خوبی و شادی کند.
* شوخطبعی: شوخ طبعی به ما اجازه میدهد ترسها و دیگر احساسات منفی خود را بدون ایجاد ناراحتی برای خودمان یا دیگران بیان کنیم
برخی از اقدامهایی که کارکنان مدارس میتوانند انجام دهند